Każdy uczestnik gry losuje lub wybiera opcje polityczną. Lewica, prawica, liberałowie itp. Aby uczynić grę bardziej uniwersalną być może dobrze byłoby bazować na partiach „urojonych”, które tylko nawiązują do prawdziwych partii politycznych. Takie mrugnięcie okiem.
Plansza składa się z poziomych szeregów pól. W każdym rzędzie jest 51 pól, oznaczających 51% poparcia społecznego. Gra toczy się tak długo, aż jeden z graczy dojdzie na koniec swoje szeregu pól, uzyskują poparcie umożliwiające samodzielne rządzenie.
Wykonując ruch rzuca się kością K6 i przesuwa swojego pionka na odpowiednie pole. Pola są w 3 kolorach (neutralne, pozytywne i negatywne). W zależności od tego na pole jakiego koloru się stanie, gracz nie robi nic, lub wyciągną jedną z kart należących do talii zdarzeń przychylnych i nieprzychylnych.
Karta określa wydarzenie, które wpływa na frekwencję, czyli dodatkowe pola o które musi się przemieścić pionek do przodu lub do tyłu. Np.:
- pierdziałeś się w studiu telewizyjnym – cofasz się o 3 pola
- jeden z ważnych polityków przeszedł do partii konkurencyjnej – cofasz się o 2 pola a konkurent o 2 pola do przodu
- wziąłeś łapówkę i nikt tego nie zauważył – idziesz dwa pola do przodu
- piłeś koniak za publiczne pieniądze – cofasz się o 1 pole
itp. itd.
